ESPÍRITU AZKEA

Bazen behin; herri txiki batean, Eskoriatza izena duen herrian ....non emakume lilugarri bat bizi den.
Oria zituen ileak, urdinak zituen begiak, distira zuen begirada, distiratsuagoa bere irribarrea.
Beti zegoen tximeletak begiratzen; gustoko zeukan krisalidatik irtetzen zituzten uneak ikustea, jakiteko nola egiten zuen hegal tximeleta, nola zen bere mundua.
Emakume liluragarri hori; musikazalea zen, baita tai-chi maitalea ere.
Aniztasunaren hitza defendatzen zuen demasa, horrek jaixetan lortu zuen plasmatzea; jendea bildu, koordinatu eta herri bat izan, barnean daukagu onena partekatzeko herri bertan, guztion artean!!.
Emakume liluragarri hori "espíritu azkea" zeukan bigarren izena. Jadanik, lortu zuen azke izatea...behin berak  konturatu barik krisalida hasi zen barnekaldetik hasten, emakumea konturatzerakoan bakarrik ikusi zuen; nola hegoak hasita zeuden bere whatsappean. TXIMELETA  ikaragarriaz bihurtu zen gure Marijo, horrela zuen bere izena.
Hala bazan edo ez bazen, sar dadila kalabazan, eta atera dadila Eskoriatzako plazan...baina haizea igartzen baduzue han, zuen aurrean, eta ez baduzue ezer ikusten....Marijo Pagaldayren hegoak dira. Eskoriatzako tximeleta gardenena.
Marisol Andrade.

El 23 de abril, fue el día del libro. Me invitaron a leer algo en alto en la plaza del pueblo. No pude asistir. Pero, se me acepto la propuesta de estar, sin estar.
Se propusieron trabajar micro-cuentos.
Hacía poco más de una semana, que en la comunidad perdimos a una persona, que personalmente, marcaba por su forma de ser y pensar.
Para ella mi microcuento.
Marisol Andrade.